REMAKE

Καλώς ήρθατε!

Εδώ θα βρείτε τα ηχητικά αρχεία του Λόγου Μετακίνησης, μιας σειράς ακουστικών περφόρμανς, σαν συναυλίες αφήγησης, σαν κάτι που επιμένουμε με κέφι να μην ξέρουμε τι θα είναι στη συνέχεια.

Ο πρώτος Λόγος Μετακίνησης άρχισε σαν μια σειρά “ζωντανών” μεταδόσεων με ηχοτοπία κείμενα και ραδιοφωνικά έργα. Γίνονταν σταθερά κάθε Παρασκευή στις 19:30 από τις 13 Νοεμβρίου 2020 ως τις 8 Ιανουαρίου 2021. Φτιάχτηκε για τους φίλους μας που είναι μακριά με την ιδέα μιας συντροφιάς σε όσους ήθελαν να βγουν έναν περίπατο. Η πανδημία ήταν μια αφορμή, στο νου είχαμε ανάγκες, ερωτήματα και πράγματα πολύτιμα που θέλαμε να μοιραστούμε καιρό τώρα. Κάναμε πολλές δοκιμές και έτσι θα συνεχίσουμε. Από μια φόρμα αυτοσχεδιαστική καταλήξαμε τις τρεις τελευταίες σε συνεργασίες με διαφορετικούς καλεσμένους κάθε φορά. Μετά από κάθε επεισόδιο υπήρχε μια “απόδοση υλικών” για όσους θέλουν να ξαναβρούν κάτι που άκουσαν, θα την βρείτε κι εδώ.

Στις 13-14 Φεβρουαρίου του 2022 ξεκίνησε ο δεύτερος κύκλος, με δύο “εκπομπές” στο Bar Ένοικος στην οδό Καλλιδρομίου με φίλους να μας ακούν και επί τόπου και από το σπίτι ή από διπλανά καφέ και πάρκα όπως μάθαμε αργότερα. Έπεται συνέχεια…

(Ο ασφαλέστερος τρόπος να μείνετε συντονισμένοι είναι να εγγραφείτε, αν δεν το έχετε ήδη κάνει, στην λίστα των φίλων μας για να σας ειδοποιούμε κάθε φορά με μέηλ)

Απόδοση υλικών που ακούστηκαν την Δευτέρα 13.02.22 (εορτή Αγ. Βαλεντίνου και ημέρα των ερωτευμένων και των ανθοπωλών):

Διαβάστηκε ένα απόσπασμα από την εκπληκτική διασκευή της Μαριανίνας Κριεζή του βιβλίου του Dick King-Smith “Είμαι ένας βάτραχος μικρούλης, ο Εμμανουήλ Α. Μπακακούλης” (εκδόσεις Αιώρα) Τιμώντας και την άρτι εκλιπούσα και την επέτειο καθώς πρόκειται για μια ιστορία αγάπης και ενηλικίωσης. (3:50”)

---

Αναφορά μεταξύ άλλων στην δυσανεξία στα βιβλία ποίησης και την ιστορία πίσω από το ποίημα που ακολουθεί.

Διαβάστηκε το ποίημα “Θα γράψω”. (23:25”)
Εισαγωγή στο επόμενο ποίημα και μικρή παύση.

Διαβάστηκε το κείμενο “Ο Βασίλης Τερλέγκας ατενίζει τον Ωκεανό!” (25:00”)

Απόδοση υλικών που ακούστηκαν το Σάββατο 13.02.22:

Έγινε αναφορά σε ένα ανέκδοτο για τον γιο του Ηρώδη του Αττικού που δεν έπαιρνε τα γράμματα.
Διαβάστηκε το ποίημα “Με τον Ρικάρντο στο Μιλάνο”. (6:30”)
Έγινε μια εισαγωγή για την περιπέτεια γραψίματος του ποιήματος που ακολούθησε και το παράλληλο φωτογραφικό εγχείρημα του Γιώργου Σαλαμέ με τον ίδιο τίτλο.
Διαβάστηκε το ποίημα “Αθήνα σ’ ακούω”. (50:00”)

Το θέμα αυτής της εκπομπής είναι η ζωή αυτών που ζουν εξόριστοι από το…
“Στην Υγειά μας ρε Παιδιά!”. Στην εποχή όπου το κέφι, η χαρά η αυθεντικότητα και η ανθρωπιά κινδυνεύουν… Τι μας μένει πλέον;

Ένα ραδιοφωνικό έργο για τα πρόσωπα της Ιστορίας, για την αδυναμία της δύναμης και το αμείλικτο μέλλον. “Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι;”. Το έργο ξεκινά από ένα ανέκδοτο που περιγράφει ο Γάλλος συγγραφέας Eric Vuillard στο βιβλίο “Ημερήσια Διάταξη” (μετάφραση Μανώλης Πίμπλης/ Εκδόσεις Πόλις). Με επίτιμο καλεσμένο τον Γιάννη Κοτσώνη, να σχεδιάζει τους ήχους. Ο Γιάννης είναι sound designer και περφόρμερ με συμμετοχή σε παραστάσεις και ταινίες. Ένα αφήγημα για το βάθος του δωματίου.

“HOME ALONE: the granny version!” (Καλά Χριστούγεννα Γιαγιά!). Εκπομπή που επιμελήθηκε η Νατάσα Σαραντοπούλου στις 25 Δεκεμβρίου 2020.

Απόδοση υλικών που ακούστηκαν την Παρασκευή 18.12.2020:

“Το Κουτί” της Εύας Στεφανή (2004). Ένα εντεκάλεπτο ντοκιμαντέρ γυρισμένο σε γηροκομείο της Κομοτηνής. Η κυρία Μαρίκα προσπαθεί να μην ξεχάσει τα γαλλικά που μιλούσε, σχολιάζει όσα προβάλλονται στο δελτίο ειδήσεων και δημιουργεί φανταστικούς διαλόγους με τους παρουσιαστές. https://www.youtube.com/watch?v=bGcH0fwOORQ

---

“Αθήναι”, Εύα Στεφανή (1995). Ίσως το πιο γνωστό έργο της πιο σημαντικής Ελληνίδας σκηνοθέτιδας ντοκιμαντέρ. Έργο 36 λεπτών γυρισμένο στο σταθμό Λαρίσης. Ετερόκλητοι κόσμοι συνομιλούν. Πρόσωπα από τους θαμώνες της νύχτας σε ένα σταθμό χαμένο στο χώρο και στο χρόνο. Ένας κόσμος που κάποτε ήταν στο περιθώριο και τώρα πια έχει χαθεί τελείως αλλά η αλήθεια του παραμένει συγκλονιστική. https://www.youtube.com/watch?v=hCFayF2F2DM

Το νόημα της Ειρήνης * Οι Ρίζες του ειρηνισμού, Καρλ Πολανυί. Τι είναι η Ειρήνη; Ίσως όχι αυτό που νομίζουμε. Τα κείμενα αυτά προέρχονται από ένα τόμο με λιγότερο γνωστά άρθρα του Καρλ Πολάνυι ενός από τους πιο σημαντικούς ιστορικούς της οικονομίας. https://www.politeianet.gr/books/9789606870842-polanyi-karl-erasmos-to-noima-tis-eirinis-oi-rizes-tou-eirinismou-305169

Σούζαν Μπακ-Μορς. Σημειολογικά όρια και πολιτικές του νοήματος. Η νεωτερικότητα σε περιοδεία. Ένα χωριό της Κρήτης σε μετάβαση. Ένα βιβλίο με βαρύ τίτλο που μιλά για κάτι αμείλικτα επίκαιρο, την βιομηχανία του τουρισμού. Μια πιθανά χρήσιμη αφετηρία για όσους αισθάνονται πως κάτι δεν πάει καλά με τον τουρισμό και ψάχνουν μια αφετηρία για να ερευνήσουν το θέμα. https://www.politeianet.gr/books/9786188430006-buck-morss-susan-psifides-simeiologika-oria-kai-politikes-tou-noimatos-296549

Little nightmares II Βιντεοπαιχνίδι με γραφικά συγκλονιστικής ομορφιάς και μια τρομακτική ατμόσφαιρα που βγαίνει από τους παιδικούς εφιάλτες. Για όσους υποτιμούν τα βιντεοπαιχνίδια. https://www.youtube.com/watch?v=XuQaxZUghD4

Έκθεση Πόρτερ (1947) Η συγκλονιστική “Έκθεση Πόρτερ”. Μια περιγραφή της κατάστασης στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο από τον επικεφαλής της Αμερικανικής Οικονομικής Αποστολής στην Ελλάδα. Το κείμενο αυτό είναι απλώς συγκλονιστικό και πολλαπλώς επίκαιρο. Ο Πόρτερ δημοσίευσε σε αμερικανικό περιοδικό, (παράλληλα με την επίσημη έκθεση που κατέθεσε στο Κογκρέσο) ένα άρθρο  με τον τίτλο «Ζητείται: Ένα Θαύμα για την Ελλάδα». Κοινοποιούμε ένα άρθρο της εφημερίδας “το Βήμα” που κάνει μια εκτεταμένη σταχυολόγηση από τα κείμενα αυτά και θα άξιζε να διαβάζουμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα. https://www.tovima.gr/2016/03/29/opinions/politikoi-ypiretes-twn-elit-i-epikairi-ekthesi-porter-1947/

Όλο το pdf της έκθεσης στα αγγλικά ΕΔΩ:
https://www.dianeosis.org/wp-content/uploads/2017/05/REPORT-OF-THE-AMERICAN-.pdf

Σούπερ Μάρκετ στην Καλιφόρνια, Άλεν Γκίνσμπεργκ. Μια παλαιότερη ανάρτηση από το ιστολόγιο “Στην Αθήνα” με μετάφραση και σχόλιο σε ένα από τα πιο γνωστά ποιήματα του Αμερικάνου ποιητή Άλεν Γκίνσμπεργκ. Πως μιλά κανείς για την Αμερική και πως για την Ελλάδα; Εδώ ο Ουώλτ Ουίτμαν συναντά τον Διονύσιο Σολωμό και οι δυο μαζί το βάθος της Ιστορίας. https://stinathina.wordpress.com/2019/01/01/allen-ginsberg-σούπερμάρκετ-στην-καλιφόρνια-supermarket-in-c/

Τέλος, ακούστηκαν αποσπάσματα από προσωπικές ηχογραφήσεις και κείμενα.

Απόδοση υλικών που ακούστηκαν την Παρασκευή 11.12.2020:

Παπαδιαμάντης Αλέξανδρος. Ο Ξεπεσμένος Δερβίσης. Μιλά ως φαίνεται για τον τελευταίο Μεβλεβί Δερβίση των Αθηνών. Υπάρχει μια συνεχής συμβολική αντίσταση του Παπαδιαμάντη στην Αθήνα των “ευρωπαϊστών” και της προόδου που συντρίβει τους φτωχούς και “απολίτιστους”. Στην εισαγωγή υπάρχουν κάποιες “μεταφορές”, πολύ ισχυρές όσο και απλές. http://www.pi-schools.gr/lessons/religious/syn_prosgiseis/thr_proseg/30.pdf

---

Ορφέας Περίδης. Το Δρομολόγιο (Τι θα πει Ζωή 2003). Όχι ιδιαίτερα γνωστό. Οι απλοί στίχοι, το άμεσο θέμα και η μουσική απόδοση της ατμόσφαιρας το καθιστούν ένα μικρό επίτευγμα. Αισθάνεται κανείς την ζέστη, την αναμονή, την ανία και την επανάληψη όπως και το ξέσπασμα, την προσμονή του τέλους της καθημερινής “δουλείας” όπως υπονοεί η ίδια η λέξη. https://www.youtube.com/watch?v=ko03opLFJvI

Νίκος Ξυδάκης. Στο εστιατόριο που τρών τα συνεργεία (Κοντά στην Δόξα μια Στιγμή 1987). Ένα ακόμα τραγούδι για την ζωή των καθημερινών ανθρώπων. Από μια εποχή, πριν από σχεδόν 30 χρόνια, όπου υπήρχε ένα γνήσιο ενδιαφέρον για την λαϊκή κουλτούρα. https://www.youtube.com/watch?v=A_OQaLwBgeU

Όμηρος, 22+4 Ιλιαδικές Παρομοιώσεις, μετάφραση Δ. Μαρωνίτης, εκδ. ΑΓΡΑ 2012. Μια συλλογή από παρομοιώσεις της Ιλιάδας, βλέπουμε εδώ πως όταν αφαιρεθεί το περιβάλλον τους τα σχήματα λόγου συνεχίζουν να έχουν ισχύ και επιρροή, φανερώνεται πως έχουν δύναμη δική τους. Η μεταφορά παρεμβαίνει όταν οι λέξεις δε φτάνουν. Και για την σύγχρονη σκέψη η μεταφορά μοιάζει να είναι η βάση της ίδιας της γλώσσας. Δεν είναι τρόπος έκφρασης αλλά τρόπος σκέψης. https://biblionet.gr/titleinfo/?titleid=185097

Mah Damba: Sounafi _Δίσκος: Djelimousso, Mali, la voix du mandingue (The Voice of the Mande). Η Mah Damba, μια Griot, ένα είδος αφηγητή και παραμυθά/τραγουδιστή στην Αφρική που κρατά ζωντανή την μνήμη της κοινότητας. Το τραγούδι αυτό μιλά για το κουράγιο μπροστά στις σφαίρες, για το κουράγιο που αξίζει στους ανθρώπους, για το κουράγιο που χρειάζονται οι ποιητές, οι Griot. https://www.youtube.com/watch?v=GQlWo7Il_-c

Λιλιάνα Χιώτη, συνέντευξη και τραγούδια. Αν η Λιλιάνα Χιώτη μας ακούγεται κακόγουστη και γελοία είναι γιατί μας στέλνει πίσω την δική μας γλώσσα, τις κενές και στερεότυπες λέξεις μας, μέσα σ’ αυτές τις λέξεις παλεύει με όσα μέσα διαθέτει να χωρέσει την επιθυμία της να ζήσει. Πολλοί σπουδαίοι και περισπούδαστοι λένε μεγαλύτερες κοινοτοπίες αλλά δεν το βλέπουμε καν. Η Χιώτη είναι μια γυναίκα από την Ρωσία που ζει με μια αφέλεια εκτυφλωτική. https://www.youtube.com/watch?v=th3FKTu5P1w

Νίκος Εγγονόπουλος, Μπολιβάρ. Διαβάστηκε το τέλος του περίφημου ποιήματος και η “μεταφορικά” διατυπωμένη αμφιθυμία για το τέλος κάθε αγώνα. Σχεδόν τίποτα δε μένει μετά τις μάχες και τις θυσίες, η μνήμη της αγωνίας και του αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο ενοχλεί τους ζωντανούς. Το ποίημα γράφτηκε στον Χειμώνα του 1942-1943. Τα χρόνια της αντίστασης και διαβάστηκε στο βουνό παρά την αδιαπραγμάτευτη ειλικρίνεια του. Φαίνεται πως οι άνθρωποι τότε ήξεραν πως δεν πάλευαν για την προσωπική τους δικαίωση και τιμή αλλά για κάτι που τους ξεπερνούσε. https://biblionet.gr/titleinfo/?titleid=26062&return_url

Τέλος, ακούστηκαν αποσπάσματα από προσωπικές ηχογραφήσεις και κείμενα.

Απόδοση υλικών που ακούστηκαν την Παρασκευή 04.12.2020:

Μικροτσίπ στο χέρι. Μια είδηση του 2015. Οι εργαζόμενοι σε μια εταιρεία στην Κοπεγχάγη φοράνε “τσιπάκι” για να ανοίγουν τις πόρτες και να κάνουν φωτοαντίγραφα χωρίς να θυμούνται κωδικούς. Ο λεγόμενος “καπιταλισμός της επιτήρησης” έρχεται και οι λεγόμενοι “θρησκόληπτοι” έχουν κάποια δίκαια. https://www.youtube.com/watch?v=YQJXszqrf3E

---

“Νίκος Καρούζος”, εκπομπή Μονόγραμμα (ΕΡΤ). Στο επεισόδιο της σειράς αφιερωμένο στον ποιητή, ακούσαμε τον ίδιο να μιλά για το πως στην ποίηση τα πράγματα δεν τα ορίζει η μορφή τους αλλά η ζωή τους. Ακούσαμε και την φωνή της μητέρας του. Μιλά για τα παιδικά του χρόνια και την σχέση του με τον παππού του που ήταν ιερέας. Οι λέξεις της μοιάζει να διαλύονται καθώς μιλά, ενώ ο ποιητής/γιός της κάθεται δίπλα και την κοιτά. Η στιγμή έχει κάτι πολύ καθημερινό και συνάμα πολύ πυκνό, γεμάτο νοσταλγία, τρυφερότητα και άλλα που δεν ονομάζονται χωρίς να φτωχύνουν. https://www.youtube.com/watch?v=bK6FYf8JwVc

“Ο Δρόμος για το Έαρ”. Ακούστηκε το καταπληκτικό τρέιλερ του πρόσφατου ντοκιμαντέρ για τον Καρούζο. Ξεκινά με τον ψίθυρο του ποιητή. Σα να έχει αρχίσει πριν αρχίσει ακούει την φωνή του στο μυαλό του καθώς μιλά. Περιμένουμε να το δούμε. https://popaganda.gr/art/nikos-karouzos-o-dromos-gia-ear/

Hail to the Chief. Ο ύμνος του προέδρου των Η.Π.Α. Το εμβατήριο που ακούγεται όποτε μιλά/εμφανίζεται ο πρόεδρος. Μια ηχητική αναγγελία ή μάλλον ηχητικό σύμβολο ισχύος και αισιοδοξίας. Μέσα στα παιχνίδια της Ιστορίας είναι προσωπικό κι απρόσωπο ταυτόχρονα. Οι πρόεδροι αλλάζουν. Το “τραγούδι” αυτό γράφτηκε το 1812. https://www.youtube.com/watch?v=A1wXEEQBHeQ

Professor Richard Wolff: Does COVID Crash Show Capitalism Has Finally Failed? Στις 4 Οκτωβρίου του 2020 στην δημοφιλή διαδικτυακή εκπομπή ενημέρωσης “Rising” ο οικονομολόγος Richard Wolf μιλά για την αντίδραση στην πανδημία και το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα με επίκεντρο βέβαια την Αμερική. Στο έβδομο λεπτό (7:00) απαντά στην ερώτηση της δημοσιογράφου για το μέλλον. Η απάντηση του είναι αξιοσημείωτη καθώς δίνει μιαν ιστορική προοπτική μάλλον ψύχραιμη και αρκετά πιθανή. https://www.youtube.com/watch?v=opYfk9344Vo

“Άμλετ” του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ με τον Δημήτρη Χορν στο ομώνυμο ρόλο. Ιστορική ηχογράφηση του 1954. Σε σκηνοθεσία και ερμηνεία του Δημήτρη Χόρν. Ακούσαμε την αντίδραση του πρίγκιπα μετά τη συνομιλία με το φάντασμα του πατέρα του (η σκηνή ξεκινά γύρω στο 26:54 και τελειώνει στο 36:06). Είναι σχεδόν αστείος ο τονισμός των φράσης “θα σε ξεχάσω”. https://www.youtube.com/watch?v=-mSCF1l3_is&t=2088s

Τέλος, ακούστηκαν αποσπάσματα από προσωπικές ηχογραφήσεις και κείμενα.

Απόδοση υλικών που ακούστηκαν την Παρασκευή 27.11.2020:

Δηλώσεις Θωμά Μάτσιου (αντιπροέδρου ΠΑΕ Εδεσσαϊκός) Είναι το γνωστό σε όλους σχεδόν απόσπασμα. Ο κ. Μάτσιος αγωνίζεται να ολοκληρώσει μια φράση γιατί θέλει να πει πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Μοιάζει να ακούμε το μυαλό του. Τον αγαπάμε, είναι φίλος μας. https://www.youtube.com/watch?v=YPa88zWlVJM

---

Ομιλία του Ίαν Μόρις. Βιντεοσκοπήθηκε το 2013 στο Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Σικάγο. Είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ και συγγραφέας του βιβλίου “Why the west rules (for now): The Patterns of History, and What They Reveal About the Future / Γιατί η Δύση Κυριαρχεί (Προς το Παρόν): Τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα στην Ιστορία και τι μας λένε για το Μέλλον.  Ο ομιλητής έχει πολύ ωραίο ψυχρό χιούμορ και η ομιλία λέει κι άλλα πολλά εξίσου ή και περισσότερο ενδιαφέροντα για το μέλλον της παγκόσμιας γεωπολιτικής. Είναι κάπως ευεργετικό καθώς ανοίγει την σκέψη σε μεγαλύτερους χρονικούς και γεωγραφικούς ορίζοντες. https://www.youtube.com/watch?v=wnqS7G3LmMo

“Σύνθεση για ακορντεόν και σπίτι”. Σεβαστιανός Σεϊξάς. Γραμμένο για την παράσταση χορού “Μικρές Ζωές” της Αγγελικής Στελλάτου, 2013.  Χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα, σε όλο το κομμάτι η φωνή κινείται σε σχέση με τους ήχους. Κάτι σαν χορός συνομιλίας.

Εύα Κοταμανίδου από την ταινία “Θίασος” του Θόδωρου Αγγελόπουλου του 1975. Ο κατά γενική ομολογία συγκλονιστικός μονόλογος της Εύας Κοταμανίδου για τα Δεκεμβριανά, εκτός από την ερμηνεία παίζει ρόλο το πως μπαίνει αυτή η σκηνή μέσα στην ροή του έργου, καταλήγει μια από τις πλέον εμβληματικές σκηνές της ταινίας και όχι μόνο. Σα να συμπυκνώνει την ελληνική ιστορία σε μια στιγμή. https://www.youtube.com/watch?v=OBt-ebhiZQs

Ο πατέρας μου κοιμάται στο πάτωμα, Γκαλίνα Ρίμπου (1990-). Περιοδικό Τεφλόν, τεύχος 21, σελ. 44-66 (το συγκεκριμένο ποίημα σελ. 53). Η Ρωσίδα ποιήτρια μεγάλωσε στην πόλη Ομσκ της Σιβηρίας.  Ένα (πολύτιμο) παράδειγμα της καταπληκτικής δουλειάς που κάνει η ομάδα του περιοδικού για την ποίηση ΤΕΦΛΟΝ. Ένα σπουδαίο εγχείρημα, με τεράστια προσφορά που δίνεται με ελεύθερη συνεισφορά και του αξίζει κάθε στήριξη. Ένα από τα χαρακτηριστικά του είναι πως προσπάθησε να συνδέσει την ποίηση ξανά με την κοινωνία και την πολιτική. Σε αντίθεση με όλες τις προηγούμενες φάσεις της, τα τελευταία 30 (τουλάχιστον) χρόνια η ελληνική ποίηση ιδιωτικοποιήθηκε. Στο ΤΕΦΛΟΝ θα βρείτε εκτός από την Γκαλίνα πολλά σπουδαία πρωτότυπα κείμενα και μεταφράσεις. Αξίζει πολλές βουτιές. Τεφλόν https://teflon.wordpress.com/τεύχος-21-καλοκαίρι-φθινόπωρο-2019/

Τέλος, ακούστηκαν αποσπάσματα από προσωπικά κείμενα όπως “Αυτή η Πόλη”, “Η απόσταση” και το εκτενές ποίημα “Αθήνα σ’ακούω”.

Απόδοση υλικών που ακούστηκαν την Παρασκευή 20.11.2020:

Ουρανός. Η αριστουργηματική ταινία του Τάκη Κανελλόπουλου του 1962. Ο Τάκης Κανελλόπουλος είναι ένας άνθρωπος-κλειδί για τον ελληνικό κινηματογράφο που πέθανε παραγνωρισμένος, απογοητευμένος λέγεται μάλιστα ότι στο τέλος τρελάθηκε. Αρκεί μόνο να πούμε ότι οι ταινίες του προοικονομούν και ανοίγουν δρόμο για τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο. https://www.youtube.com/watch?v=HmELepktM3s&t=943s

7athens24. Ένα βίντεο του 2009 της ομάδας intothepill που χρησιμοποιεί τη γλώσσα των “θεωριών συνωμοσίας” για να σχολιάσει τα γεγονότα της εποχής. Εάν καταφεύγουν τόσοι άνθρωποι σε αυτές τις θεωρίες αυτό κάτι σημαίνει. Ίσως αναδεικνύουν το κενό της απομάγευσης του κόσμου. https://www.youtube.com/watch?v=eP7rLtwe05k

---

Το Πρωί και το Βράδυ των Μιχάλη Σιγανίδη και Μιχαήλ Ρέλλου. Ένας δίσκος κολάζ κατά βάση πάνω σε ποιήματα του Μίλτου Σαχτούρη. Το πρώτο τραγούδι είναι παραδοσιακό ενώ στο δεύτερο ακούγεται η φωνή του ποιητή.

Απόδοση υλικών που ακούστηκαν την Παρασκευή 13.11.2020:

Άγγελος Κυρίου, μουσικός περφόρμερ, με μια δουλειά δύσκολη να καταταχθεί. Διαρκώς κινούμενη και γεμάτη από Αθήνα, η δουλειά του είναι μία από τις πιο πηγαίες. Το υλικό που ακούσαμε ήταν από την ενότητα: βαρύτητα/εντέλεια [24-02-2017]

Θωμάς Γκόρπας (1935-2003). Ακούστηκε το ποίημα “Νοστάλγησα” από την βελούδινη φωνή της Μύριαμ Κλαπή κάπου καθ’οδόν από το τηλέφωνο ενώ πήγαινε στο “πατρικό” της. Ο Μεσολογγίτης ποιητής μίλησε κάποτε εδώ.

---

Λεωνίδας Παλάσκας (1819 – 1880),  αξιωματικός του Ναυτικού. Ακούστηκε απόσπασμα από το κείμενο του: “Τα συμβάντα του Οκτωβρίου 1862 επί του βασιλικού ατμοδρόμονος Αμαλία”(1882). Μπορείτε να το βρείτε μαζί με πολλά άλλα κείμενα στην πολύτιμη βιβλιοθήκη της Ανέμης

ΜΑΣ. Τριμελές σχήμα / Ανδρέας Βατίστας (κιθάρα/φωνή/στίχοι) – Μιχάλης Καραγιάννης (τύμπανα) – Στυλιανός Τζιρίτας (ηλεκτρονικά/στυλόφωνο/μαγνητοταινίες/κλαρινέτο). Νέο σχήμα με μέλη που έχουν μεγάλη διαδρομή. Εδώ ακούστηκε το υπνωτικό σφυροκόπημα τους Κόνδορας (απόσπασμα)

Θουκυδίδης, “Λοιμός της Αθήνας”. Ο “πρώτος ιστορικός” μιλά για κάτι που έζησε με παγερή φροντίδα και ακρίβεια, το αποτέλεσμα είναι ακόμα πιο ανατριχιαστικό (μετάφραση Σκουτερόπουλου) μπορείτε να βρείτε στοιχεία στο λήμμα της Wikipedia και το κείμενο σε μετάφραση Ελευθερίου Βενιζέλου.

Λιλιπούπολη. Ακούστηκε η ομιλία της “μέλλουσας Χαρχουδομήτωρ” από μια από τις εκπομπές-όχι τα τραγούδια- που ίσως να υπάρχει κάπου εδώ αλλά σίγουρα υπάρχουν άλλα εξίσου πυκνά και μαγικά κι αστεία.

Σαρλ Μωρράς. Ο πατέρας της γαλλικής ακροδεξιάς στέλνει ανταποκρίσεις από την Ελλάδα. Με όλη την αφελή έπαρση που είχαν πάντα οι περιηγητές. “Αθήνα 1896 Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες/ εκδόσεις Ωκεανίδα”.

Κυρία των Αγγέλων (Στη Ζάκυνθο υπάρχει ομώνυμος ναός, της πάλαι ποτέ συντεχνίας των συμβολαιογράφων). Ανώνυμη ποιήτρια “εκτός εμπορίου” ακόμα. Διαβάστηκε το “ΠΕΡΙΤΤΟΣ #1” από το τεύχος με τον τίτλο “ΡΟΖ” που έχουν κάποιοι τυχεροί.

Ακούστηκαν επίσης αποσπάσματα από κείμενα ανέκδοτα και ανήκουστα εν πολλοίς. Το “Όταν”, “Η Βόλτα ή ο Θεός”, “Εκείνη η Φωνή” και μια επιστολή στον Γιώργο Σαλαμέ με θέμα την φωτογραφική του δουλειά με θέμα την Αθήνα.